Over haasten, concentratie en niksdoen
Heb je ooit het gevoel dat je haast hebt terwijl dat helemaal niet zo is? Zo voel ik me al… heel lang. Tuurlijk, ik heb ook wel eens haast. Maar waarom haasten als ik niks te doen heb en nergens hoef te zijn? Dan zou ik toch juist moeten relaxen, toch? Ik snap het niet. Het is best frustrerend, ik zou best wel willen relaxen zonder me schuldig te voelen.
Ik moet verder ook áltijd
iets doen. Ook als ik eet, bijvoorbeeld. Ten eerste heb ik vaak het gevoel dat ik moet haasten met het maken van eten. En ten tweede het eten zelf: ik moet altijd wat te doen hebben ondertussen. Een boek lezen, een film of serie kijken of op z’n minst muziek aan hebben staan. Op een of andere manier kan (of wil?) ik de tijd niet nemen rustig te zitten eten.
Waarom?
Is het omdat ik het verspilling van tijd vind? Maar dat vind ik absoluut niet. Omdat ik me anders schuldig voel dat ik niks nuttigs doe? Nee, dat is het ook niet. Want een film kijken of patience spelen is nou niet echt nuttig.
Het is soms zo erg dat ik niet eens me alleen maar kan concentreren op bijvoorbeeld een serie die ik kijk. Nee, dan zet ik ‘m om het kwartier ff op pauze om m’n e-mail te kijken, of even rond te surfen op het internet. Niet omdat ik de serie niet leuk vind, maar omdat ik me op een of andere manier niet zo lang kan concentreren op één ding.
Misschien een gevalletje van
ADD? ;)
Ik moet toch eens kunnen relaxen en echt helemaal
niks doen? Ik wil best wel eens van het ‘ik moet haasten’ en het ‘ik moet iets doen’-gevoel af zijn.
Anyhow, ik denk dat ik vanaf nu elke dag “relax-tijd” inplan: even 15 minuten lang
niks doen. Ik heb ooit ergens gelezen dat het op een of andere manier goed voor je is. (klinkt heel betrouwbaar, niet?)
Ik ben benieuwd hoe dat zal gaan.
