3 oktober 2017
Ik weet niet meer hoe ik moet bloggen
Hé, hoi! Dramatische titel hè? Ik kan hier nu een heel verhaal gaan typen over hoe de blogwereld is veranderd in de tijd dat ik al blog, maar volgens mij weten we dat allemaal wel! Het maakt ook eigenlijk helemaal niet uit, want dat het fenomeen ‘bloggen’ verandert is onvermijdelijk en helemaal niet erg. Maar gelukkig kan iedereen nog steeds lekker zelf bepalen wat-ie met zijn/haar blog doet. Ik realiseerde me dat ik de laatste tijd steeds probeerde op een bepaalde, meer ‘commerciële’ manier te bloggen, misschien wel om er zogenaamd ‘bij te horen’. Iedere vorm van bloggen is helemaal prima, maar wat ik me dus heb gerealiseerd is dat ik iets probeerde wat niet bij me paste. Ik wist niet meer hoe ik moest bloggen. En dat voor iemand die haar eerste blog begon toen ze 14 was. (en dat is inmiddels al 13 jaar geleden!! #gettingold)
Ik vind het nog steeds superleuk om mijn blog bij te houden, maar ik wist even niet meer hoe. Wat ik niet besefte, is dat ik vastzat in een bepaalde manier van denken. Zo gaat het weleens in het leven. Loslaten is niet altijd makkelijk om te doen (is het ooit makkelijk?), maar het is wel wat ik ga doen. Ik luisterde de afgelopen tijd twee keer naar het boek The Subtle Art of Not Giving A Fuck, en wat is dat een inspirerend boek. Mede daardoor ben ik anders gaan nadenken over mijn blog. Want wat probeer ik hier nu eigenlijk mee? In eerste instantie begon ik met bloggen omdat ik het leuk vond een eigen plekje te hebben op het web waar ik (leuke) dingen kon delen, een die ik helemaal zelf kon inrichten en vormgeven. Dat is nog steeds waarom ik het leuk vind, dus op die manier blijf ik lekker verdergaan met Alyssaa.nl! “Ik weet niet meer hoe ik moet bloggen…” – en dat is stom! Weet je wat ik heb geleerd uit het bovengenoemde boek: het gaat niet om hoe, je moet het gewoon doen! Of zoiets. :-) Je hoeft niet altijd gemotiveerd of geïnspireerd te zijn vóórdat je iets gaat doen, je kunt ook gewoon beginnen. Dan raak je (hopelijk) vanzelf geïnspireerd. Anyway, om een lang verhaal kort te maken: eigenlijk verandert er hier niet zoveel… ;-) Ik wilde dit alleen graag opschrijven en delen. Op mijn plekje op het web. Ik ga lekker plaatsen wat ik wil, wat me bezighoudt en waar ik blij van word. Hopelijk maak ik jou daar ook blij mee, dat zou een superleuke bijkomstigheid zijn.
Om deze blogpost nog mooi af te sluiten, een paar aanraders:
1: Dit boek. Ik luisterde hem via de app Storytel, superfijn! ★ 2: Dit boek. Number9dreamvan David Mitchell. ★ 3: Eten bij Spirit. Zit in Rotterdam en Amsterdam. Vega(n) buffet, alleen maar lekker eten!
Tot de volgende keer!
Zò herkenbaar! Ik denk steeds vaker dat ik weer eens op next-chapter.nl persoonlijk moet bloggen, maar dan ga ik ervoor zitten en dan denk ik: who cares? Dat is raar, dat wordt helemaal niet meer gedaan. Maar moet ik dingen alleen doen als anderen het doen? Mooi dat jij wel door blijft gaan :)
Ja dat had (heb) ik ook inderdaad… maar uiteindelijk moeten we het gewoon doen zoals we zelf leuk vinden! :-)
Heel herkenbaar! Ik heb er toevallig ook een post aan gewijd toen ik weer begon met bloggen nadat ik eigenlijk ook niet meer wist wat ik ermee moest of wilde of zou moeten willen ;) – http://www.loveindira.com/2017/06/28/returning-from-hiatus/
Jij bent een van de bloggers die er altijd is geweest haha, ik begon ook zo’n 10 jaar geleden. Grappig dat je altijd even kunt kijken hoe het met iemand gaat als iemand nog steeds een blog heeft :)
Wat heb je dat ontzettend goed beschreven in jouw post, is echt precies wat ik er ook over denk! Haha, ja, inderdaad :-) Zo ongelooflijk eigenlijk dat het al zo lang geleden is hè!